امروز چهارشنبه دوم خرداد است يك روز هم جمعه دوم خرداد بود.حالا اين دو، دوم خرداد با هم خيلي فرق دارند.واقعا نمي دانم بگويم ايكاش امروز هم جمعه دوم خرداد بود.اين اوج نوستالژي دردناك است كه فكر كني وقتي جمعه دوم خرداد بود براي اجراي حجاب اسلامي باتوم تو فرق خانومها نمي كوفتند سالها پيشش اول انقلاب به تظاهرات خانمهاي كه شعار داده بودند يا روسري يا توسري، انقلابي هاي آن زمان آجر پرت كرده بودند اما ديگر نه در روزي كه دوم خرداد جمعه بود.آن روز، وقتي دوم خرداد جمعه بود، اراذل و اوباشي كه هيچ كس نيست بگويد چرا اراذل و اوباش شده اند را آفتابه به دهن، دور شهر نمي چرخاندند. انگار كرامت انساني روزي كه جمعه دوم خرداد بود، شكل ديگري بود.فرق، فقط يك جمعه و چهارشنبه است اما نمي دانم چرااين دو روز انقدر متفاوتند. تقويم ايراني، چشم ديدن جمعه دوم خرداد را نداشت اما در عوض كاري كرد كه هر هفت روز هفته اي كه در گردش خورشيدي زمين به نام دوم خرداد بيفتد،سالي رو به جلوتر را به ياد آدمها نيندازد.تقويم ايراني با دوم خردادش لج كرد اما نمي دانست اين ترمز لجوجانه، از قانون اينرسي پيروي مي كند.وقتي به شدت ترمز مي كني به عقب پرتاب مي شوي.
سعي مي كنم حالا كه دوم خرداد، چهارشنبه است زياد درگير حس نوستالژي نشوم، زياد به تقويم ايراني فكر نكنم. سالهاي آينده تقويم هاي زيادي چاپ خواهد شدو شايد جمعه ها و چهارشنبه هايي كه در آن تقويم ها تيك ميزنيم ما را به نتايج معقولتري رسانده باشد، به آموخته هاي بيشتري.شايد ديگر به جمعه هاي قبلي اش حسرت نخوريم وفهميده باشيم كه اين يك سير است. وقتي دوچرخه سواري مي كني با درخت روبرو نمي شود لج كني با دست انداز صبوري ميكني . از ركاب زدن خسته نمي شوي و مي داني كه ركاب زدن پرواز كردن نيست. پس نمي پري و به لعنت و هوراي ديگران زياد از جا در نمي روي.
مي روي تا برسي. البته اگر بداني به كجا مي خواهي بروي واين را در آن جمعه اي كه دوم خرداد بود نه تازه به مسند وشهرت رسيده هایي، كه هياهوي بسيار براي هيچ مي كردند، مي دانستند و نه آن عوامي كه از چشمش به جاي مخش فرمان مي گرفت.