چراي گمشده

راستش اينكه آدم صبح اول صبح بزنه اونور تهران، اونم با يك راننده آژانس ملنگ بخواد بره تو يك دبيرستان دخترونه براي بچه ها از روزنامه نگاري حرف بزنه، خيلي هم روي دل آدم نيست.اما راستش تازگي ها خيلي دلم مي خواد با نسل جوونتر رابطه مستقيم تري بگيرم اونا واقعا جالبند بمب انرژي و تشنه دونستن.من انرژيشونو مي خوام ودرسته كه خيلي نمي دونم ولي چيزايي مي دونم كه شايد اونا كمتر بدونند.خلاصه بنا به دعوت مدير، من بايد از روزنامه نگاري براشون مي گفتم.اول ازهمه بايد مانتو روشنمو مي پوشيدم نمي خواستم خاطره بصري اونا سياه وگرفته از يك روزنامه نگار باشه و هرچند حدود ساعت 2 نصفه شب هلاك خواب بودم به هر مرگي بود مانتو سفيدمو اتو كردم.اما قبلش،در آخرين لحظات كه فكر مي كردم چي بگم ديدم بهتره چند تا فكت برجسته به جاي زياده گوييهاي رايج مي ارزه.خلاصه شبش يك مرور دوباره به ماجراي واترگيت كردم وبعد از 4ساعت خوابيدن صبح آلزايمر گرفته بودم اسم فالاچي يادم نمي مد. انقدر داوينچي و لوييچي كردم تا آخر فالاچي خودش از رو رفت اومد.
حالا يك سالن دختر سياه و سبز دبيرستاني،انگار همشون شكل هم بودند.هيچ تفاوت رنگي طفلكا نداشتند.من از تايمز و نيوزويك براشون گفتم از جنيفر لوپزهم موقع حرف نشريات زرد گفتم كه زياد خسته نشند.از مصباح زاده قبل از انقلاب واولين روزنامه رنگي كرباسچي،ازجنسيتي بودن مطبوعات دولتي و اينكه وقتي موقع جنگ عراق داوطلب رفتن به بغداد شدم مدير مسئول، خيلي عاقل اندر سفيه گفت:" ما ناموسمون را اونجا نمي فرستيم" و حتا اخيرا از جانشيناشون هم شنيديم كه براي دبير سرويسي اعتقادي به كار خانوما ندارند.اما گفتم دبير سرويس خارجي شرق يك خانوم بود. اما اينم گفتم تا يك خانوم پيشرفت مي كنه ميگن آهان با فلان رييس مرد با فلان سياستمدار ريخته رو هم. با اين حال نتونستم نگم بچه ها بخونيد،هر كار ديگه هم مي خواهيد بكنيد شيك بپوشيد، تفريح كنيد، ورزش كنيد، برقصيد، اما بخونيد چه بخواهيد بچه تربيت كنيد، چه رييس جمهور انتخاب كنيد، به دردتون مي خوره.من اونا رو با علامت بزرگ يك روزنامه نگار گذاشتم و اومدم با چراي هميشگي يك روزنامه نگار.
ولي باور كنيد برگشتنه وقتي راننده آژانس با راننده اتوبوس كورس گذاشته بودهر چي چرا بود يادم رفته بود اخه جوونك قبلا راننده آمبولانس بوده.
حالا خودمونيم ولي روزنامه نگاراي ما چقدر مي تونند بگن چرا؟